देवावर प्रीती करणे म्हणजे त्याच्या आज्ञा पाळणे होय; आणि त्याच्या आज्ञा कठीण नाहीत
कारण जे काही देवापासून जन्मलेले आहे ते जगावर जय मिळवते; आणि ज्याने जगावर जय
मिळवला तो म्हणजे आपला विश्वास. (1 योहान 5:3-4).
लक्ष द्याः देवावर प्रीती करणे हे केवळ त्याच्या आज्ञांचे पालन करणे नव्हे. तर देवावर प्रीती
करणे देवासाठी एका विशिष्ट प्रकारचे अंतःकरण बाळगणे कीं जेणेकरून आज्ञा पाळणे कठीण
असणार नाही. योहान हेच म्हणतो. पण मग तो हे सत्य प्रीतीच्या संदर्भात न मांडता तो ते नवा
जन्म कठीण नाहीत: “जे काही देवापासून जन्मलेले आहे ते जगावर विजय मिळवते. म्हणून,
नवा जन्म म्हणजे देवाच्या आज्ञा त्याला बोजड वाटत नाही आणि आज्ञेचे पालन करतांना
जगीक अडचणींवर मात करतो.
आणि शेवटी तो पुढे म्हणतो, “आणि ज्याने जगावर जय मिळवला तो म्हणजे आपला विश्वास“
म्हणून, नवा जन्म भारमुक्त आज्ञापालनाप्रत येणाऱ्या सर्व जगीक अडचणींवर मात करतो,
कारण नवा जन्म विश्वासात वाढ करतो. म्हणून, नव्या जन्माचा चमत्कार विश्वास उत्पन्न
करतो, अत्यंत संतोषकारक म्हणून ख्रिस्तामध्ये आपल्यासाठी देव जो काही आहे ते स्वीकारतो,
जे जगाच्या परीक्षांपेक्षा देवाप्रत आज्ञाधारकतेस अधिक इच्छिण्यायोग्य बनवते. आणि देवावर
प्रीती करण्याचा हाच अर्थ आहे.
अठराव्या शतकातील पाळक आणि पवित्र शास्त्राचे विद्वान जोनाथन एडवर्ड्स यांनी या
वचनाशी संघर्ष केला आणि असा निष्कर्ष काढला, “तारणदायक विश्वास . . . प्रेम अभिव्यक्त
करतो. . . देवावरील आमचे प्रेम आम्हाला देवाच्या आज्ञा पाळण्यात येणाऱ्या अडचणींवर मात
करण्याचे सामर्थ्य देते – जे दर्शविते की तारणदायक विश्वासात, त्याचे जीवन आणि सामर्थ्य
यात प्रेम ही मुख्य गोष्ट आहे, ज्याद्वारे ते मोठे परिणाम घडवून आणतात.”
माझ्या मते एडवर्डचे बरोबर आहे आणि बायबलमधील असंख्य वचने तो जे काही म्हणतो त्याचे
समर्थन करतात.
असे म्हणण्याची आणखी एक पद्धत ही की ख्रिस्तावरील विश्वास देव आमच्यासाठी काय आहे
याची केवळ सहमती देणेच नाही तर तो ख्रिस्तामध्ये आमच्यासाठी जो काही आहे त्या सर्वांचा
स्वीकार करणे देखील आहे. “खरा विश्वास ख्रिस्ताचा त्याप्रकारे स्वीकार करतो ज्या प्रकारे
पवित्र शास्त्र दरिद्री पापी लोकांप्रत त्यास सादर करतो” – हे एडवर्ड्सचे दुसरे उद्धरण आहे. हे
“कवटाळणे” ख्रिस्तावरील एक प्रकारचे प्रेम आहे – असे प्रेम जे त्याला इतर सर्व गोष्टींपेक्षा
अधिक मूल्यवान समजते.
म्हणून, एकीकडे 1 योहान 5:3, जे म्हणते देवासाठी आमची प्रीती आम्हाला त्याच्या आज्ञांचे
पालन करण्यास समर्थ बनविते, आणि दुसरीकडे, 4थे वचन जे म्हणते की आमचा विश्वास
देवाच्या आज्ञांचे पालन करण्यापासून आम्हास रोखणाऱ्या अडखळणांवर मात करतो, यांत
विरोधाभास नाहींच. देव आणि ख्रिस्त ह्यांच्यावर प्रीती विश्वासात गर्भित आहे.
मग योहान आज्ञा पाळणाऱ्या विश्वासाची अशा प्रकारे व्याख्या करतो “येशू देवाचा पुत्र आहे
असा विश्वास जो धरतो” (1 योहान 5:5). हा विश्वास वर्तमान येशूला गौरवी दैवी व्यक्ती जो
तो आहे असे म्हणून “स्वीकार करतो.” हे फक्त या सत्यास सहमति देणे नव्हे की येशू हा देवाचा
पुत्र आहे, कारण दुरात्मेसुद्धा हे मान्य करतात. “तेव्हा पाहा, ते ओरडून म्हणाले, “हे येशू,
देवाच्या पुत्रा, तू मध्ये का पडतोस? नेमलेल्या समयापूर्वी तू आम्हांला पिडण्यास येथे आला
आहेस काय?” (मत्तय 8:29). येशू हा देवाचा पुत्र आहे हा विश्वास करण्याचा अर्थ त्या सत्याचे
महत्व – वास्तविकतेचे मूल्य “स्वीकार करणे” होय. याचा अर्थ देवाचा पुत्र म्हणून ख्रिस्तासोबत
आणि त्याच्याठायी देव आमच्यासाठी जे काही आहे त्यात संतुष्ट होणे होय.
“देवाचा पुत्र” म्हणजे येशू हा त्याच्या पित्याच्या उजवीकडे असलेला विश्वातील सर्वात श्रेष्ठ
व्यक्ती आहे. म्हणून, त्याने जे काही शिकवले ते खरे आहे, आणि त्याने जे काही अभिवचन दिले
ते स्थिर राहील आणि आत्म्यास संतुष्ट करणारी त्याची सर्व महानता कधीही बदलणार नाही.
म्हणून, तो देवाचा पुत्र आहे हा विश्वास धरणे, या सर्वांवर अवलंबून राहणे, आणि त्यात संतुष्ट
होणे होय.